هفتمین جلسه انجمن ادبی در اولین هفته ماه مبارک رمضان استثنائا به علت برگزاری جلسه ختم قرآن در مسجد جامع ،راس ساعت 6/30 دقیقه عصر روز پنجشنبه 1393/04/13 در محل کتابخانه مسروری حکم آباد برگزار گردید.

من متاسفانه نتونستم دراین جلسه شرکت کنم ولی از قرار معلوم تقریبا اکثر اعضا در این جلسه شرکت داشتند.طبق صبحتی که با آقای ملایی بعد از جلسه داشتم ایشان شعر طنز آقای علی احمدی و شعری طنز از محمد خرمشاهی را جهت درج در وبلاگ به بنده دادند که در ادامه می بینیم:

شعر طنز آٍٔٔقای علی احمدی

             از قدیم ایام پوشاک من و تو این نبود                جنس پوشاک من و تو ساخته در چین نبود

       بود اگر روپوش و پیراهنی و مانتوی        بن گمان پوشاک مردم جنسشان از چین نبود

درمرام بانوان با عفاف این زمین           جز حجاب و عفت و شرم و حیا آئین نبود

             زن چو مروارید در بطن صدف مستور بود           این همه ساپورت پوش و مانکن رنگین نبود

  زندگی ساده بود و شرط های ازدواج ماشین شاسی بلند و مهریه ی سنگین نبود

مایه فخر و مباهات و دلیل برتری            باغ ویلای شما و شاسی ماشین نبود

  گر چه نان خور داشت بابا بیشتر حق ز ده       لیک بهر روزی اولاد خود غمگین نبود

   بود محکم بند ایمان و حیای مردمان           معصیت در کام مردم این قدر شیرین نبود

         الغرض هر چند وضع مردمان عالی نبود   کوچه های شهر ما اینسان که هست آذین نبود

لیک در دل های مردم بی گمان و بی گمان     جز توکل،جزرضا، جز عافیت آئین نبود

سرکارخانم سحر ملایی نیز قطعه شعر طنزی از کتاب طنز میلاد ص 212 انتشارات کیهان چاپ اول 1376 از محمد خرمشاهی خواندند به شرح ذیل:

                                    مشدی عباس، جهان جای  تن آسانی نیست      زندگی کردن امروز به آسانی نیست

                                    روغن ناب نباتی بخور و جیک نزن                        زان که دیگر اثر از روغن حیوانی نیست

                                   از همان روز که شد قیمت اجناس گران                 مثل سابق خبر ازدادن مهمانی نیست

                                   شکوه از دست گرانی همه دارند امروز                  منحصر بر قمی و رشتی و تهرانی نیست

                                   آنکه شد تابع فرهنگ اجانب به یقین                    یک چنین آدم بی عاطفه ایرانی نیست

                                   کله ی بنده که تاس ازغم ایام شده است        هیچ محتاج به اصلاح و به سلمانی نیست

                                   پول باید بدهی تا بخوری ماهی و مرغ               در هتل صرف غذا مفتی و مجانی نیست

                                   هست بالای سرت تا که خداوند چه غم                زیر پای تو اگر قالی کرمانی نیست